Verslag 10:
Belgisch bier en een tour van kjeskeschiet.

Om meer tijd te kunnen spenderen in Noord-Vietnam, hebben we besloten Hué over te slaan. Dus stond er ons een 21 uur durende busrit naar Hanoi te wachten; 6 uur tot Hué en 15 uur op de nachtbus tot in de hoofdstad. Het om de haverklap halt houden op halvelings toeristische trekpleisters en de algemene mentaliteit van die open-tour organisatie werkten ons zodanig op de zenuwen, dat we in Hué onmiddellijk de nachttrein naar Hanoi zijn gaan boeken. Er was alleen nog maar plek in de 'hard sleeper' wagon, hetgeen letterlijk te interpreteren is. Maar het was ongetwijfeld een pak aangenamer reizen in vergelijking met onze vorige nachtbusrit.
Hanoi diende in de eerste plaats als uitvalsbasis voor twee trips; naar Cat Ba en Cuc Phuong national park.
Na 1 nacht in de hoofdstad, gingen we met het openbaar vervoer richting Cat Ba. Dit eiland ligt in de bekendste baai van Vietnam: Halong Bay. Beroemd voor zijn grillige rotsformaties, grotten en stranden. Omwille van het laagseizoen hebben we er belachelijk goedkoop geslapen in een hotelletje met zicht op zee ($4). Via onze hotelier hebben we een zeilboottocht door de baai geregeld. De zon op onzen bol en de prachtige, dramatische vergezichten moesten we enkel delen met nog één Duits koppel. Het enige minpuntje was de halte aan Monkey Island. Je betaalt 7000 dong ($0,5) inkom voor dit Nationaal Park waar je apen in hun natuurlijke habitat zou kunnen zien. In tegenstelling daarvan zijn hun eetgewoonten al duidelijk afgestemd op hetgeen de toeristen voor hen meebrengen. Voor de doorsnee Aziaat is een hond of aap blijkbaar niet meer dan een circusattractie, of hij nu volledig zotgedraaid aan een ketting hangt of ronddolt op het strand.
Het rustige eilandleven beviel ons wel dus hebben we nog een dagje extra rondgehangen op Cat Co 2, een redelijk idyllisch strandje.
Helemaal relaxed hadden we niet veel zin om nog vier dagen in het drukke Hanoi door te brengen. Omdat we zeker onze terugvlucht naar Bangkok niet wilden missen, hebben we onze uitstap naar Cuc Phuong National Park laten uitstippelen door Fansipan tours. Zij waren bereid hun standaard tour uit te breiden met een langere trekking en een extra overnachting in een lokaal dorpje. Voor die speciale geste moesten we weliswaar $ 60 extra betalen, maar dat was nog altijd voordeliger als de tours van de concurrentie. Daarenboven was de reisagent duidelijk helemaal verblind door Sally's schoonheid. Hij droeg zelfs een gedichtje voor, getiteld 'Red, red rose'!
Maar vanaf het moment dat ze ons de volgende dag kwamen oppikken, bleek de tour al gauw één grote farce te zijn. Onze gids was een dik half uur te laat en sprak een soort van buitenaards Engels. Hij was totaal niét op de hoogte van wat er was afgesproken. We hebben hem zelfs diets moeten maken waar we de eerste dag naartoe wilden. Hij wist niks interessants te vertellen over de bezochte tempels en sites. Tot overmaat van ramp regende het pijpenstelen toen we de boot in moesten in Tam Coc; soort van Halong Bay, maar dan tenmidden van de rijstvelden.
Door de slechte organisatie en het dito weer zagen we dat extraatje in het Nationaal Park niet meer zo goed zitten. Terug overschakelen naar het standaardprogramma was echter niet meer mogelijk, aangezien alles reeds geboekt zou zijn. Dus hebben wij ons in Nin Binh maar de nodige regenkledij aangeschaft.
Dag twee scheen natuurlijk de zon, maar was op organisatorisch vlak zowaar nog chaotischer. Een nieuwe gids (ook te laat) die nog minder van toeten wist wou ons nog extra dollars laten ophoesten voor de afgesproken extra trekking. Blijkbaar was er nog helemaal niets geboekt in het Nationaal Park. Toen we na een uur ambras aan de parkingang erop stonden terug te keren naar Hanoi om ons geld terug te eisen, durfde onze gids zelfs niet mee tot in het Fansipan-kantoor te gaan. Met andere woorden, één louche bedoening. Dit was de spreekwoordelijke druppel en toen zijn we pas echt in een Spaanse colere geschoten! We hebben de gids zijn GSM gegijzeld om hem mee te krijgen en een uur staan tieren in dat bureautje om die extra $ 60 terug te krijgen. Pas toen we toeristen begonnen buiten te jagen en dreigden de politie erbij te halen, zijn ze met onze centen over de brug gekomen.
Ok, $ 60 zijn slechts peanuts op ons totale reisbudget, maar we voelden ons zodanig in het zak gezet dat we geen haarbreed wilden toegeven. Resultaat: niks van het nationaal park gezien en met de daver op ons lijf in het midden van Hanoi.
Alles was vlug vergeten eens Ludo ons op Leffe en Hoegaarden trakteerde in een Belgisch establisement. De zus van Erik bracht ons in contact met deze Herenthoutse diamantair die sinds een jaar of zeven een bloeiende business heeft in Vietnam. Hij heeft heel zijn weekend opgeofferd om ons mee op sleeptouw te nemen en we hebben erg genoten van zijn sappige verhalen.
Voor we het goed en wel beseften, waren we geintroduceerd in de Belgische scene van Hanoi. Bowlen met een bont allegaartje van ambassadepersoneel tot onderzoekers van de Gentse unief, witloof met hesp in restaurant 'Le petit Bruxelles' en overnachten in de poepsjieke Hanoi Tower bij een medewerker van de Belgische Ambassade (dank u Peter!).
Een waardige afsluiter van ons Azie-avontuur.


Azie achteraf bekeken.

Zuid-Oost Azie was heel plezant en elk van de drie bezochte landen heel verrassend, maar we zijn er niet verliefd op geworden.
Thailand was de ideale opwarmer. Een compleet andere cultuur dan de onze en zó gemakkelijk te bereizen. Bussen naar elke uithoek van het land en enorm behulpzame mensen, ook al verstonden we elkaar vaak niet.
Cambodja was veruit het meest intrigerende land van de drie. Onze kennismaking met de recente geschiedenis en de littekens die vandaag nog duidlijk zichtbaar zijn, kwam aan als een mokerslag. Misschien hebben we te weinig tijd voorzien voor dit toch wel prachtige land, vooral jammer dat we het noord-oosten hebben overgeslagen.
Achteraf bekeken hadden we beter net andersom gedaan; een maand Cambodja en twee weken Vietnam.
Vietnam is een prachtig land, dat staat buiten kijf. Maar de drukte en (misschien bijgevolg) ook de mentaliteit (communisme?) deed ons dag na dag snakken naar een beetje rust. Als je eens 5 minuten niet op je hoede bent, rijden ze je overhoop of proberen ze je telkens net iets meer aan te rekenen dan de afgesproken prijs. Daarom hebben we in het bijzonder genoten van de rustigere delen van het land; Dalat, Hoi An en Cat Ba.
Onze eerste kennismaking met Azie was fascinerend, het lange reizen gaat ons goed af en we zitten nog op budget. We voelen wel aan dat we natuur verkiezen boven cultuur. Perfectamundo, want we hebben nog iets om naar uit te kijken; Nieuw-Zeeland en Zuid-Amerika!

Sally en Erik

Blijf op de hoogte!

Wil je verwittigd worden als er een verslag is verschenen of we nieuwe foto's hebben doorgestuurd? Schrijf je dan als de bliksem in op onze Nieuwsbrief.