Verslag 9:
Kerst en nieuw “in `t nieuw”.

Toen we Dalat nog maar binnenreden met de bus, werden we al achtervolgd door een duo ‘Easy Riders’. Dit zijn free-lance motard-gidsen en een typisch Dalats fenomeen. Dus voor we een hotelletje hadden gevonden, was er al een rondrit voor de volgende dag geregeld. We hebben echt een heel plezante tijd beleefd met Hung en zijn kompaan. Naast enkele verplichte -doch leuke- toeristische nummertjes, zoals het gekke Gaudì-achtige huis en watervallen, namen ze ons ook mee naar een aantal landbouwers@work en champignon- en zijderupskwekerijen. Het was wel eens grappig om te zien hoe de duizenden rupsen zich de naad uit het lijf werkten. Wisten wij veel dat ze dit al aan het doen waren voor Sally ...
“Hung and friend” konden de toeristenmeutes goed omzeilen en lieten ons rustig de tijd om alles op eigen tempo te verkennen. We moesten van hen ook hand in hand naast een meer gaan wandelen ;-) Ze hadden overschot van gelijk, na drie weken getoeter hebben we er met volle teugen genoten van enkel het tsjirpen van de vogeltjes en het ruisen van de wind.
Kerstmis wordt hier zeker gevierd, de kerken zitten vol en iedereen komt op straat rondhangen. De locals lopen rond met sjaals en mutsen want het is máár 20 graden.
De 23ste december waren we al op restaurantprospectie gegaan voor ons kerstdiner. Het V-Café -in Lonely Planet vermeld- zat logischerwijze volgeboekt, maar het zeker zo gezellige Art Restaurant was een voltreffer en moesten we enkel delen met nog een ander toeristenkoppel. Er stond nog altijd rijst op het menu, maar werd deze keer voorafgegaan door pompoensoep en Vietnamese loempia’s. Vervolgens aten we gekarameliseerde varkenslapjes, een kippenstoofpotje en als dessert uiteraard kerststronk! Dit alles begeleid door een fles Franse wijn en voor de schandalige som van twaalf euro. Het was heel lekker en gezellig, alleen was de kok precies door nen haas gepoept.
Cadeautjes voor elkaar hadden we niet voorzien, maar Erik heeft Sally wel prettig verrast met een felrode Vespa van het jaar toebak. Het was echt supercool om nog eens een dagje met zo’n bieke door de bergen te zoemen. De setting, het lekkere eten, de pintjes aan de open haard en vooral de telefoontjes met het thuisfront maakten het een kerstfeest om nooit te vergeten.
Met het snot in de kop wij naar Nha Trang, een van de meest populaire stranden van Vietnam. Nha Trang diende slechts als tussenstop voor het ietwat afgelegen Jungle Beach Resort, waar we onze tienjarige jubilee zouden vieren. Na twee maanden budget reizen vonden we dat een goed excuus om het nog eens wat luxueuzer aan te pakken. Sloeg dat efkes tegen... De prijs-kwaliteitverhouding was ver van correct, we hebben voor veel minder geld al veel chiquer geslapen. Het is heel goed gelegen en de mensen zijn uiterst vriendelijk, maar voor die prijs hadden we toch nét iets anders verwacht. Het was misschien de combinatie van deze kleine tegenslag, ons druk reisschema en de kersttoestanden dat we hier voor het eerst overvallen werden door heimwee.
De volgende dag wij dus terug de hort op en in het geweldig sympathieke Hoi An beland. De redding!
Hoi An is zowaar een rustig stadje en tevens een Unesco Werelderfgoedsite waardoor de binnenstad autovrij en brommerluw is. Dé plek bij uitstek om op adem te komen en ... te shopppen! Je vindt hier de ene kleermaker naast de andere en allemaal staan ze ijverig te popelen om je een lap Thaise, Chinese of Vietnamese zijde rond het westerse lijf te wikkelen. Alles gebeurt uiterst snel (‘s morgens kiezen en ‘s avonds klaar), natuurlijk op maat en spotgoedkoop. Sally liet drie outfits fabriceren en Erik –verblind door de prijs- zowaar een kasjmier kostuum. Een halve garderobe voor ocharme 65 euro.
Oudjaar hebben we lekker westers gevierd. Eerst orgasmatisch goed gaan eten bij ‘den Italiaan’: verse pasta, room, échte tomatensaus, wederom Franse wijn ... Daarna zijn we het Vietnamese nachtleven ingedoken; Sally zo blij als een kermisvogel want er was op de valreep al een eerste kleedje klaar. De toeristenstroom gevolgd en zo in het TamTam Café terechtgekomen. Het had evengoed een Donna-café kunnen zijn; het was er alleszins Fun, ze speelden Hits en tapten Helder bier! Lichtelijk aangeschoten zijn we op de terugweg naar het hotel -om een of andere reden- Frans tegen elkaar beginnen praten. Sally ging er zo in op dat ze zelfs tot twee maal toe ‘en français’ de sleutel vroeg aan de arme nachtwaker.
Nieuwjaarsdag rustdag en de volgende dag met de moto naar de My Son tempels gereden. Allez ja, tempels, eerder ruïnes want na 1500 jaar weer en wind en de Amerikaanse bombardementen schiet er niet veel meer van over. De prachtige natuur en de rit met de moto maakten het weer een mooie daguitstap.
Hoi An bleek nog een extra troef achter de hand te hebben: het knappe Cuai Dai strand! Moeten we nog zeggen dat Hoi An tot hiertoe het Vietnamese hoogtepunt is? Bij deze.

Sally en Erik

Blijf op de hoogte!

Wil je verwittigd worden als er een verslag is verschenen of we nieuwe foto's hebben doorgestuurd? Schrijf je dan als de bliksem in op onze Nieuwsbrief.